قصه سعديه الصعيديه وميدو الاستايل..

وبعد كم يوم خرج ميدو من المستشفى وراح الجامعه وطبعا اول اما شاف سعديه

وندى راح سلم عليهم واعدوا يتكلموا وجات جنى

فاعدت تشد فيها بقى علشان تيجى ترقص

جنى: يلا بقا يا شباب عايزين سعديه عايزين سعديه

سعديه : هى سعديه

الرجاصه الى جابهالك ابوكى ولا ايه يا بت انتى اخرسى

احسن اجطعلك لسانك ده المعوووج يادى الفضيحه ام جلاجل ياجى الجرسه ام حناجل عايزانى

اترجص يا بت زيكوا انت انهبلتى ولا ايه انت عارفه دول لو عرفوا فى البلد يطخونى بالنار

ويخلصوا من عارى لاالولاد

طبعا : عايزين سعديه

سعديه : هوه اسمى بجى لبانه فى خشمكوا والله الى هينطج اسمى

هتبجى وجعته سوده انهرده بجوطران

ندى : خلاص يا جماعه معلش سيبوا سعديه

سعديه طبعا طول السكه متغاظه اوى من الى حصل وبتقول فى سرها

(جال ارجص جال الهى تجرصهم حيه جولالات الخشى انا كان مالى ومال

المياعه دى يا ربى شكلها

هتبجى رحله سوده بطين وجوطران يا رب عدى الايام المهببه دى على خير وهى

السكه دى كمان مالها طويله ليه انا زهجت دى وجعه سوده ومنيله )


ميدو اما شاف سعديه اعده ومتنرفزه اوى راح اعد جمبها وبيكلمها


ميدو : مالك يا سعديه متنرفزه ليه

سعديه : انت يا واد انت ازاى تجعد جمبى كده من غير خشى جوم يلا فز من هنا

ميدو : احنا اصدقاء يا سعديه ومتخافيش انا هقعد باحترامى

سعديه : ماشى ازا كان باحترام ماشى بس يلا لخص وجول الى عايز

تجوله وفضها سيره مش تاخودها حلوانه فى سلونه وتوجعد

ميدو : ههههههه اوك ماشى انتى مالك بقى زعلانه ليه

سعديه : انت مش شايف جله الحى دى

ميدو : انتى مالك كده خودى الامور عادى فرى

سعديه : فرى ولا سافو يا واد جوم من هنا

ميدو : انتى ليه معقده

سعديه : انا معجده طيب ماتفوكنى يا خوى مش بجولك اللى انا عملته

فيك ده جليل االست جنى بقى اول اما شافت ميدو اعد مع سعديه

اتنرفزت اوى وراحت تقله ميدو انت ايه الى مقعدك هنا

سعديه : جال يا جاعدين يكفيكوا شر الجايين

انا من الاول مش مرتحالك انتى بهدومك المجطعه دى

جنى : انا هدومى مقطعه

سعديه : يا بت غورى اتبطى كده واجدعى بعيد

جنى : انتى بتكلمينى انا

سعديه : امال بكلم امى هوه فيه دزمه جودامى غيرك

غورى يا بت بعيد من هنا احسن اعملك عاهه

ميدو : جنى روحى

شوفى زمايلك لو سمحتى عايز اعد مع سعديه

سعديه : لا مش هتجعد يالا انت كمان يا واد يا رمه خد الدزمه دى وامشى

غوووووووور

ووصلوا بقى ودخلوا الفندق الى هيقعدوا فيه



ونتابع الحلقه



الجاااااااااااااااااااايه

وراحوا بقى وهناك ركبوا الجمال الا وحده بس الاستاذه جنى

خايفه طبعا من الجمل


جنى : يا مامى انا اركب ده لالالالالالا مقدرش انا اخاف منه

سعديه بقى شافت الموقف واتنرفزت منها

سعديه : متركبى ياختى وتخلصينى خلينا نتحرك ونمشى


جنى : انتى مالك يا انتى انا مش اركب مقدرش اخاف انا

سعديه : طيب جيبولها طاسه الخضه المحروسه على شبابها فى اليوم لاسود ده يابت

الناس اركبى ده اليف مش يعضك والله انا حاسه بالجمل هوه

خايف منك احسن انتى تعضيه

جنى طبعا رافضه اقنعها احدى المشرفين انها تركب مع حد من زمايلها

طبعا جنى اختارت ميدو

سعديه شافتها بتركب مع ميدو اتنرفزت هى كمان



سعديه : والله انا بجول ان البت دى دزمه هى مش خايفه اصلا انا عارفاها هى عايزه

تتلزج فى الولا الى اسمه ميدو شوفى يا بت يا ندى عامله ايه البت ما صدجت

تلزج فيه يادى النيله بنات اخر زمن
( سعديه شكلها متغاظه علشان ميدو حاسه كده ان القلب بدأ يدق اما نشوف بقى )

خلص بقى موضوع الجمال وجه معاد رحله السفارى وكل

اتنين يركبوا سوى وركبت ندى وسعديه وجنى طبعا مع ميدور وانطلقت الرحله

سعديه كانت خايفه من موضوع السفارى ده لانها اول مره تطلع رحله سفارى

وانطلقوا بقى

:0 135:

سعديه : بالراحه يا بت يا ندى بالراحه يا دزمه يومك اسود شكلك هتموتينا بدرى
ندى طبعا فرحانه اوى ومش شايفه قدامها وسعديه عماله

تلطم بعدها بقى ندى مشيت بالراحه علشان سعديه لغايه اما صحابهم كلهم مشيوا

وهمه لقيوا نفسهم لوحده وسط الصحرا ومش عارفين يروحوا فين وتاهوا

ندى : سعديه انا مش عارفه هما مشيوا منين

سعديه: يعنى ايه

ندى : شكلنا كده توهنا مش هنعرف نرجع

سعديه : انا عارفه هوه يوم اسود وجوطران انا كان

مالى ومال السفارى والنيله المنيله بهباب دى ما

انا كنت فى بيتنا مرتاحه مالى ومال مصر ومال الرحلات

ندى: ما كفايه خلينا نركز بقى نشوف هنعمل ايه

سعديه تعملى ايه اتصلى بالموبيل الى معاكى ده باى حد قبل الليل ما يدخل

ندى : اتصلت بميدو


الو ايوه يا يا ميدو بص احنا فى

الصحرا ومش عارفين نروحلكوا او نرجع احنا توهنا

ميدو : طيب انتوا فين بالتحديد

ندى: مش عارفه

سعديه : هاتى اشوفه الدزمه ده انت يا بنى اتصرف اعمل اى حاجه

ميدو : طيب اوصفيلى المكان الى انتوا فيه

سعديه : اوصفلك ايه يا سوادى يعنى خير اللهم ما

اجعله خير الجنه بس جالبه على

صفار شويه انت اهبل يلا ماهى كله صفار فى

صفار مفيش غير الرمل والصحرا انا اتلميت على شويه مخابيل فى ايامى السوده دى

ميدو : طيب اهدى يا سعديه وانا هرجع من نفس السكه الى جينا منها وان شاء الله هلاقيكوا

سعديه : طيب بسرعه يلا

ميدو رجع من نفس المكان والحمد لله لقى ندى وسعديه

وخدهم ورجعوا الفندق طبعا سعديه زاد اعجابها بميدو

وبالحركه الجدعه الى عملها بعد اما وصلوا الفندق

سعديه : عارف يلا يا محمد مع انك ولا دزمه بس طلعت جدع شكرا يلا انك رجعتنا
ميدو : مفيش شكر ده واجب واحنا اصحاب ولازم اعمل كده

وخصوصا انك انتى كمان الى كنتى تايهه

سعديه : خلاص يا ولا انت ما صدجت ولا ايه هاتاخدها حلوانه فى سلوانه وتتساير يلا
بجى شوف انت رايح فين

وخلص اليوم بالاعجاب الجميل بين سعديه وميدو




وانتظروا الحلقه